Η πνευμονική υπερηχογραφία παρότι εμφανίζεται στην αρχή της δεκαετίας του 80, μόνο κατά τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο. Ο αέρας είναι κακός αγωγός των υπερήχων και έτσι η ιατρική κοινότητα στράφηκε αρχικά περισσότερο στην ακτινοβολία.

Όμως η ευκολία στη χρήση, η φορητότητα, ακριβώς αυτή η έλλειψη της ακτινοβολίας, και η πρόοδος της τεχνολογίας των μηχανημάτων υπερήχου την έχει μετατρέψει σε πρώτης γραμμής όπλο, ιδίως στην πανδημία του COVID-19.

Ο πνευμονολόγος έχει λοιπόν στη φαρέτρα του, ένα απεικονιστικό μέσο, άμεσο και γρήγορο, και με μεγάλη ευαισθησία σε κάποιες παθήσεις. Ευκολότατα διαγιγνώσκει πλευριτικές συλλογές ( υγρό στους πνεύμονες δηλαδή) και παράλληλα βρίσκει το σημείο της παρακέντησης αυτών ή ανευρίσκει πνευμονία ακόμα και στην αρχική της φάση ( ιδίως κορονοιού) με ευαισθησία παρόμοια της αξονικής θώρακος. Παράλληλα διαφοροδιαγιγνώσκει κατά πόσο μια δύσπνοια οφείλεται και σε καρδιακή δυσλειτουργία, ή και σε ένα πνευμοθώρακα αλλά και βάζει υπόνοιες διάγνωσης διαμέσων νοσημάτων των πνευμόνων ( ίνωση).Παράλληλα αποτελεί και θα αποτελέσει τρόπο ελέγχου της πορείας των νοσούντων από κορονοιό χωρίς την ταλαιπωρία της αξονικής θώρακος.

Μάζες, όζοι ή λεμφαδένες εντός παρεγχύματος ή και εκτός αυτού είναι προτιμότερο να διαγνώσκονται με αξονική θώρακος.

Και εδώ φυσικά η εμπειρία στη χρήση παίζει ρόλο. Βρίσκομαι στη διάθεσή σας για ένα χειρισμό που εκτελώ καθημερινά εδώ και χρόνια.